Hüzünleniyorum, çünkü gözyaşlarına hiç tanık olmadım.
Kollarımla sarmadım seni, o anların mahreminde.
Hüzünleniyorum, çünkü yağmurlu bir sonbaharın içinde, koluna giremedim.
Hiçbir şiirimiz olmadı, hiçbir şarkı bize fısıldamadı.
Ve biliyorum, içimdeki hüzün sessiz bir gölge gibi kalacak.
Mutluluk uzak, belki de imkânsız; ama sen, tek gerçeğim olarak içimde yaşıyorsun.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta