Hüzün Şiiri - Saltuk Buğra Han

Çalışıp yorulunca insan
Yorgunluktan doğar hüzün
Eğer ki birde uykusuzsan
Etme hüzün eyleme hüzün

Kafa dolu, dert makinesi
Çalışırken işin, gelince evin stresi
Borcun harcın ağır kesesi
Tartıda çok geliyor hüzün

Sevdiklerine vakit sıfır
Kardeş evde, yâr uzakta sıkılır
Hangisine ne söylesem kırılır
İki uç değil, değnek ortası hüzün

İnsanoğlu gariptir, zenginlik ister
Zengin olan çabalar mutluluk diler
Mutlu zengin ise şükürsüz gider
Hiçbiri olmayanın soyadı hüzün

Bazen olur az az şımarmak isteriz
Yaptığımız basit şeye bir ödül bekleriz
Altın gümüş değil, biz insan severiz
Sevilmeyenin sonu, yine hüzün

Allah'ın aşkına soruyorum size
Hasret mi kalmalıyız bir güler yüze?
Birlikte uyansak bahara güze
Sonbahar kış neden hüzün

Ah hayat zalım hayat!
Ne istemezsem onu dayat
Ben beni tanıyalı, tuzum bayat
Mutlu değilim, hep hüzün

Konuşmaktan dilde tüy bitti
Buğra yı ölmekten beter etti
Ne yüzü güldü, ne geri tepti
İki kazanan var, hayat ve hüzün