Hüznün yüzü Şiiri - Derya Avşar

Hüznün yüzü
Hüznün gizi

Hüznün tam ortasına düşer yüzüm
Soyunur çırılçıplak acılar içimde
Sonbahar yaprakları gibi titrer göz bebeklerim
Umutları basamak basamak emeklerim

Hüznün gizi gibi, toprağın suyu gibi
Gecenin gündüzü, Hüznün yüzü gibi

Kıvrım kıvrım tutunurum hayatın eteğine
Bazen, yaşam savurur rüzgârında
Yaprakları sararır dalında
Gövdesi yeniden salar tohumlarını toprağa

Özlemle sabırla beklerim,
Bugünün yarınında açacak elbet güneş
Açacak elbet güller
Yeşerecek ufacık sevinçler

Ufaktan başlar
Alışkanlıklar, kavgalar, acılar
Ve en büyük aşklar…

Büyüdükçe büyür yaralar
Bilemeyiz, kim yaraları sarar
En büyük acıları yüreğinde,
Belki de bir sevgili açar
Yıllar sonra bırakır seni, belki de kaçar…

Sonra derin bir hüzün seni arar
Geceler karanlığı yarar
Çoğu zarar azı karar
Hüznüm yine yüzümü okşar…
Sevda denizi ırmağıdır ömür,
İçimde damlaları durmadan ışıldar…

Tarih: 20.12.2014