Hüznün Yeri Şiiri - İbrahim Üstündal

Burnumda tütüyor yanlızlığın​

Saçlarının rengi, mahmur gözlerin ​

İçime işleyen senmiydin​

Damarlarımda bile hissetiğim​

​
Sana olan sevgim ilk günki gibi​

Seni gördüğüm ilk yeri​

Giydiğin o elbiseyi​

Bana bakışını unutmadım​

​
Boynu bükük bir çiçek gibiydin​

Ben sevdikçe sen düzeldin​

Ben güldükçe sen yeşerdin​

Ben özledikçe sen büyüdün​

​
Şimdi karabulutmu oldun ​

Güneşime engel oluyorsun​

Islatmakmı istiyorsun yağmurunda​

Hadi durma