Hüznün Yağdığı Bir Sabahtayım Yine

Hüznün yağdığı bir sabahtayım yine,
Boğazıma ukdelerim tıkandı.
Nefes alamıyor,
İçin için ağlıyor,
Muradımı unutamıyorum...
Saçları altın gibiydi,
Daha dün gibi hatırlıyorum,
O benim canparçamdı.
Onu sevdiğim kişide yaşatmak,
Bana onur, huzur ve mutluluk veriyor...
Beni de yanına çağırıyor zaman zaman,
Yanına gitmem için...
Çok denedim olmadı,
Ya onu yaşatacağım muradımla,
Ya da ruhuna varacağım sarılmaya,
Beni hiç anlayamadılar bunca yıl,
Hem de hiç...
Bana muradımı verene candan bağlandım,
İnandım onlara...
Canımdan çok sevdim muradımı verecek olanı,
Bir yanımı da böyle umut üzerine,
Sevmiş, içime almıştım.
Sonunda hüsran ve acılara boğan rüzgar,
Aşkın acı şerbeti gibi yakarak geçtin boğazımdan...

Sen de gönlüme ince bir nakış gibi işledin muradımı,
Tatlı sözlerinle bağladın en güzel duygularımı,
En güzel nakışlarla doldurduğun bağrıma,
Sımsıcak sevgime başını koyamadın,
İşlediğin duyguların tadını alamadın,
Belki de ömür boyu alamayacaksın,
Ruhumun seni mengene gibi sıktığını,
Duygularının koskoca anafora kapıldığını,
Başın dönercesine,
Sahip olduğun keşkelere beni de ekleyip,
Boğazına bir şeylerin düğümlendiğini anlayıp,
Cevabını kendinin bile veremediği sorularla,
Boğulup gideceksin...
Ben kokan yastığıma baş koymadığın müddetçe,
Sana da en büyük ahım bu yüzden olacak...
Ruhuma en yüce değerleri sen işledin,
Yüreğin bende, mantığın başka ellerde,
Işılgözlerinse, hasret gözyaşlarında,
İçindeki çocuğu tekrar güldüren sevgim,
Bundan sonra ağlatacak,
Belki de karşımda duran,
O gülen gözlerin olmayacak,
Ama sevgin bundan sonra,
İçimde kanayan yara,
Hiç bitmeyen ukde olarak kalacak...

Göz görmedi ama gönül sevdi,
Bedenim ister istemez sardı seni,
Gönül yaralarım, senin sevginle iyileşti,
İnanç tohumları ekildi,
Nilüfer gibi aşk gölümü sardı,
Sanki muradımın ruhu gelip kondu,
Oydu işte seni seven, sana bağlanan,
Gerçek sevgimdi.
Sana sarıldığımda,
Muradıma sarılmış gibi hissettim,
Ruhum huzura erdi,
Unuttum her şeyi,
Karagözlerim hiçbir şeyi görmedi...

Sana her zaman söylerim;
Bu sevgi, hiç bir sevgiye benzemez diye
Evet canparçam. bu sevgi hiçbir şeye benzemez,
Fani gözlerle görünmez, tarif edilmez,
Ancak gönülden sevenlerce hissedilir,
Gönül gözüyle gören ruhlarda yaşanır,
Kimseye kolay kolay canparçam demedi dillerim,
Muradıma derdim gençliğimde,
Bir dünya güzellerime,
Bir de sana söyledim,
Böylesi sevgilerdir, insanı yücelten,
Her kula nasip olmaz, hakikaten.
Sana her canparçam deyişimde,
Aslında ruhumun parçası demek istedim,
Kolayca telaffuz edilir gibi görünse de,
Yürekten söylenirse,
Çok büyük anlam taşır, sevilesi gönüllere,
Herkes canparçam dese de,
Her yürek titremez.
İşte sana canparçam deyip,
Kokunu sineme çekmekteki sırrım burada,
Ruhuma çekiyorum senin kokunu,
Senin adınla anmıyorum farkındaysan.
Hep sana seni tarif eden dizelerin ardından,
CANPARÇAM diyorum.

Sana duyduğum sevgimin değerini bil kadınım,
Öylesi bir sevgi ki bu,
Tarifi mümkün olmadı bugüne kadar,
Yazamadım dizelerimde,
Onu ancak, sana sarıldığımda hissettim,
Yaşadım, bildim...
Sende hissederdin, sarıldığımda sana...
Belki de bana sarılma arzusunun altındaki gerçek his bu.
Sen derdin ya;
Sana sarıldığımda, anlatılmaz bir his duyuyorum,
Elimde değil karşımdayken sana sarılmamak...

İşte Bitanem, senin gönlüne işleyen,
Gerçek sevgiyle bezenmiş hislerimdi.
Derin ve tarifsiz,
Bir çok değeri ve sevgiyi aşan his.
Seni, bu hisleri yaşamak isteyip,
Geleceğin güne kadar,
Son nefesime kadar bekleyeceğim...

18 Mart 2003 Ankara