sonsuzluğumuzun üzerine düşen
ıslak bir gül yaprağıydı…
thales’in toprağında kökleri, benimse yüreğimde.
doğa ve ezgi kadar benim olan.
saçlarımız tüketiyordu zamanı.
2
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Devamını Oku
Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliğini dumanlar arasında
ve bulutları, o paçavralar içindeki sığıntıları
tutuşturacağım en son aşkımla,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta