Hüznün Sessizliği Şiiri - Hüseyin Salman

Duygularım sağır olup, hislerimi bağlasa da,
Sevdamın sıcaklığı katil olup beni haklasa da,
Gözlerim durmadan eşsiz gök kubbeye baksa da,
O Hüznün sessizliğini yaşıyorum bu akşam.

Yürek hafakanlı, lal olmuş çıkmıyor ses ile seda
Bir yağmur bulutu gibi, her şeyde suskun bir veda
Bu ne iştir Allah’ım, çilesiz olmaz elbet sevda
O hüznün sessizliğini yaşıyorum bu akşam.

Acı bir burukluk var hüznümdeki tasa da,
Beynimdeki fırtınayı kalemim karalasa da,
Bedenimdeki dallar durmadan sallansa da,
O hüznün sessizliğini yaşıyorum bu akşam.

Kurumuş topraklar gibiyim, gözyaşımda sen varsın,
Sende benim gibi sessizsin, ses ver ne olursun,
Dualarım ağlamaklı, dualarım bile mahzun…
O hüznün sessizliğini yaşıyorum bu akşam.

Öyle doluyum ki bir dokunsan bin ah işiteceksin,
Akan ben, taşan ben olsam da, çağlayan sensin,
Yine ne yaptın ki! Hislerime kanlı bıçaklı girensin..
O hüznün sessizliğini yaşıyorum bu akşam.