Hüznün Şairi Şiiri - Havliye Ecer

Hüznün şairi
İşte o benim
Hislerin döküldüğü
Her satırda kalemleri ağlatan
Kar beyazı sayfaları karartan
İşte o şair benim…
Benim martı kanadında özgür olmak isteyen,
Gecede melül bakışlı mehtap.
Semadan matemim yağar kimi zaman
Bileğim kelepçelidir çileye;
Çağlayamam alnım kara bağlar.
Kaderden yazılı,
Yüzümden hiç düşmeyen ince bir buğu
Gurbet elde sıla özlemi,ana özlemi, yar özlemi
Hepsi ayrı bir yük sırtımda.
Nasıl dalayım ben hülyalara;
İçimde körükleşen yaralar
Gelen geçen yürekten yaralar…
Yalnızlığa düştüm, tek dostum
İçimde gizli dolaşan hüzün.
Kara bahtıma boyun eğdim ben
Kor ateşlerden geçtim hep
Canım yandı;
Ama hiç derman bulmadı
Geçtikçe
Hüznü yaşadım, hüznü yazdım….

09.03.2009/P.tesi