Hüznün Sağanakları

Bakışları nemlenir bulutların
İçime yağar hüznün sağanakları
Gök rengine boyanırken gözyaşlarım
Korkuyla hüzün sarmaş dolaş olur usumda
Son bir bakış
Yoluma çıkan kara bulutlara

Yer altında ölüler işitiyor feryatlarımı
Kızıllığa bürünen ufkun
Şavkı vuruyor yüzüme
Ve güneş batıyor gözlerimin kalesinde
Gökyüzü mü uzak
Yıldızlar mı derin
Sessizliğin nağraları kulaklarımda
İçim kıyamete beş kala

En son yolcusu benim yolların
Sukut yoldaşlık ediyor geceme
Gölgeleri uzatıyor
Ben geldim dercesine
Yüzümü okşuyor kıble rüzgarları
Çaresizliğe kanat çırpıyor
Kelepçeli kollar
Yağmurla birlikte hüzün yağıyor
Hıçkırık yağıyor göklerden
İnce belli bardaktan demli bir çay
Eşlik ediyor ellerimin soğukluğuna
Onulmaz bir sancı sararken toprağı
Hüzme hüzme yağmurlar örtüyor üzerimi

Tırmanışa geçerken senli hayallerim
Hıçkırıklarımla örtüyorum gecenin izbe karanlığını
Ruh bir hûma kuşu olup uçup gidiyor kafesinden

Bulutlar kaplıyor rüyalarımın üstünü
Ağır bir darbeyle kötürüm kalıyor umutlarım
Çiğ taneleri can veriyor göz çukurlarımda
Teselliden nasipsiz feryadlarım
Toprağın sinesindeyim
Bitkin ve azap yüklü
Zaman hesaba çekilmiyor ki

…türkmenkızı…