Hüznün Ortası Şiiri - Neslihan Kösoğlu

HÜZNÜN ORTASI
Ne değişti?
Değişen neydi o günden bu güne?
Kaybolan neydi?
Sözlerin hâlâ aynı yerde bekliyor seni..
Gözlerin hâlâ yüreğimde saklıyor izini...
Kirlenen neydi şafak uyandığında?
Temiz kalan neydi avuçlarında?
Kimdi değişen?

Değişen hangi iklimdi?
Hangi bahardı seni götüren?
Döndüğünde beni gizleyen hangi mevsimdi?

Olanaksızlıklar çoğaldıkça olanaklar kayboldu..
Ayrılık uzadıkça şiirler boğuldu..
Şehirler vuruldu...

Beni alıp gittiğinde,şehrin kapılarını kapadım..
Nöbet tuttum sur diplerinde..
İçimde boşluğun büyüdü..
Boşluğuma doldun…
Vurdun…

Sebepsiz gidişler hazırladım kendime…
Sebepsiz sonuçlar uydurdum dönüşlerime…
Belki dönüşler böyle anlam kazanıyor…
Belki yalnızlık böyle yaşanıyor…
Bir sevda hüznün ortasında böyle şiirleşiyor…