Hüznün Mor Karanlığında Dolaşırken

hüznün mor karanlığında dolaşırken
yani ellerim üşürken
zamanda turluyorum ama bilmeden
tramwaylar geçiyor mola vermeden
bir simitçi bağırıyorrr..
okula gideceğim abi al bir simit diyor
işte o an içim parçalanıyor,
kimse almıyor diye simitlerini
güvercinlere yem yapıyor
balıkçılar nedense kedileriyle içiyor
dolabında unuttuğun eski o giysiler varya
bir bir gözümün önünden geçiyor
eskilere dönüyorum,,
ölüyor senin için beslediğim o kanarya
simitçinin yanındaki o ufaklık varya
ya su satıyor yada mendil
bana bir öpücük atmıştın camdan
ne güzeldi o geceki kandil