*Hüznün Mevsimindeyim Sensiz *

bir çiğ tanesi ne kadar yaşayabilir sabahın ilk ışıklarında
ki o an kadar bana gelmelerin
bir yürek ne kadar sever
ne kadar duyarsın beni
denizin sesi martı çığlıklarına karışırken
görür müsün akseden hayalimi
kız kulesinin suya vuran yakamozlarında

işte mevsim gene senden yana
hüzünlerin mevsimi
ayrılıkların
sarı sarı yapraklar var eteklerimde
dökülmesinden korktuğum
sanki rüzgar bir esse
sen uçacaksın eteklerimden sessizlikler diyarına

bense yalnızlığımı kucaklarken tekrar tekrar
duyacak mısın sesimi bir bebeğin ağlamasında
göç kafilesini kaçırmış bir turnanın hüznünde
görecek misin isyankar kirpiklerimi
yansıyacak mı hayalim hazan yeşili gözlerine

güneşi bekleyen çocuklar zambakların yapraklarında
bir damla şimdi
yalansız yalınlar çırılçıplak üşüyor
son bir hamle yapmış yuvadaki kuş dermansız kanadıyla
yavrularını daha da içine sokarak
bulutlar günaha amade dokunsam ağlayacak
dudaklarımsa hep o iki kelimeyi heceliyor
sesim düşüyor
kayboluyor

bilinmezliklerin pençesinde kırık bir kalp can çekişirken
son bir çabayla tutuyorum gözlerinin gülümseyişinden
kokun
uzaklardan rüzgarın getirdiği bir bahar şimdi
dokunuşların kayboluyor kara deliklerde
martı çığlıkları dalgaların senfonisinde
parmak uçlarıma dokunuyor ellerin
tutamıyorum
kayıyorsun yıldız yıldız gecelerime
üşüyorum
çok üşüyorum...

13/11/2007

Ayten Karakaş