Hüznün masum çocuğu Şiiri - Ali Kamil

Bir kadını seyre dalmışım
sırtımda kaygan bir duvar
ürkek adımlarla seyirtiyor önümden
saçlarında hafiften bir rüzgar
öylesine geçip gidiyor zaman
mevsimlerden hazan
Bir kumsalda sabahlıyorum
düşlerimde gözleri
biraz rutubetli ve nemli
biraz yosundan bozma mavi renkli
gelişinden gidişinden anlıyorum
sevişme vaktimiz
bir döşek gibi seriliyorum sahile
gözleri deniz derinlim
soluğum fitil gibi
ha tükendi
ha tükenecek
zirveye çıkıyorum
ürkek
ama çok ürkek
koynunda sabahlıyor
hüznün masum çocuğu