İçini hep bir endişe sararsa geçmişteki pişmanlıklardan
Gözünü kapatıp ağlamaklı olursun işte
Bende şimdi sensizliğe pişman ağlıyorum
Çilelerin esareti büyük
Yıkıntılar kalıntılar bıraktın ömrüme
Gel desem gelmiyorsun
Ya da kop git benden diyorum yakama yapışıksın kopmuyorsun
Söyle be zulmün kralı benden canımı mı istiyorsun
Bu can ne senin ne benim
Bu canı bedenimde emanetim
Ne kal diyebilirim nede benden çık git deyip atabilirim
Söyle zulmün kralı sen benden ne bekliyorsun
İçimi közle doldurduğun yetmediği
Tattıracak acımı bıraktın
Tatmaya kalmadı zehirlendi delim damarlarım
Vazgeçtim bedenimden canımla yaşıyorum
Al bedenim senin olsun be hüznün kralı ben canımda cananı yaşıyorum…
İyi düşün şimdi sen hala benden canımı mı istiyorsun
Kalbim değil artık sevgiyi yaşayan ruhumdur aşkı anlatan
Söyle hüznün kralı canımı da alınca ruhumu çalmak o kadar kolay mı?
İçimi acıtan neydi hiç düşündün mü işte söylüyorum
İçimi yakan benden götürdüklerin değildi bana bırakıp küllendirdiklerindi
Şimdi söyle hüznün kralı ya bu cana bedenini ver
Ya ruhumu da birlikte al öyle git benden…
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta