Hüznün Kralı Şiiri - Zennehar Yılmaz

İçini hep bir endişe sararsa geçmişteki pişmanlıklardan Gözünü kapatıp ağlamaklı olursun işte Bende şimdi sensizliğe pişman ağlıyorum Çilelerin esareti büyük Yıkıntılar kalıntılar bıraktın ömrüme Gel desem gelmiyorsun Ya da kop git benden diyorum yakama yapışıksın kopmuyorsun Söyle be zulmün kralı benden canımı mı istiyorsun Bu can ne senin ne benim Bu canı bedenimde emanetim Ne kal diyebilirim nede benden çık git deyip atabilirim Söyle zulmün kralı sen benden ne bekliyorsun İçimi közle doldurduğun yetmediği Tattıracak acımı bıraktın Tatmaya kalmadı zehirlendi delim damarlarım Vazgeçtim bedenimden canımla yaşıyorum Al bedenim senin olsun be hüznün kralı ben canımda cananı yaşıyorum… İyi düşün şimdi sen hala benden canımı mı istiyorsun Kalbim değil artık sevgiyi yaşayan ruhumdur aşkı anlatan Söyle hüznün kralı canımı da alınca ruhumu çalmak o kadar kolay mı? İçimi acıtan neydi hiç düşündün mü işte söylüyorum İçimi yakan benden götürdüklerin değildi bana bırakıp küllendirdiklerindi Şimdi söyle hüznün kralı ya bu cana bedenini ver Ya ruhumu da birlikte al öyle git benden…