Hüznün Koynundayım Şiiri - Erdal Uzuner

Sağanaklarda boğulmuşum
Gök kurudu,göz kurudu
Yorulmuşum...

Sahte bir tebessüm kaplamış
Yüz hatlarımı,gülümsüyorum
Ama hüznün koynundayım
Belki aşkın sonundayım
Yanılmışım....

Rüzgarlarla savrulurken
Kurumuş gazeller
Terkedilmiş sokaklardayım
Yine sensizlik senfonisi
Kulaklarımda yankılanırken
Sen dudaklarımda arzulanırken
Adını unutmuşum.....

Gökyüzümden bir yıldız kaydı
Parlaklığını kaybetti hayat
Vur ellerime vur,kanat
Tutamasın vefasız elleri
Soğuk yalnızlığımda büzülmüşüm
Üzülmüşüm...