Hüznün kolları Şiiri - Orhan Kutlu

Hangi zaman bir başkasının birtanemi oldun
Ve kim sana canımı vermişken canımsın diyebildi
Alıp götürdüğün aralığın rüzgarlı bir sabahında
yapmak zorunda olduğum o zor seçimin
Ya sen git ya da ben gidiyorum dediğin de
... Ne hale geldiğini biliyormusun içimin.

Birileri sahte isimlerin arkasında seslenirken sana
Perde arkasında asılıyken yüzleri
Kalpleri kara bağlayıp pisliklerde dolaşırken
ve sen yaslanacak bır omuz ararken
yüce dağlardan göç edişin bilinmezlere
ve sen neler dönüyor dünya da bilmezken.

Bilmiyormusun bu dünyada adalet yok vefa yok
Elimize vermişler atalardan bir sabır taşı
ve koymuşlar önümüze yazı diye bir yazı
ahda vefa nerde bilen yok
seven kim sevilen kim soran yok
şarkılarla söyleriz ah bu kara yazı.

Beni tanımamışsın birtanem
Hiç anlamamışsın bunu anlıyorum
Bende seni ne yazık ki bulunduğum zamanlarda
Hani arkadaş belli olurmuş ya
Ya yolda ya da kavgada
BIrakan ben değildim lanet olası
Şu dünyada.

Farkındaysan eğer hala sana yazıyorum
Ve sana sesleniyorum içimden geçenleri
içimden geçenler senle sınırlı olmamakla beraber
seni sevdiğim kadar ya da toprağımı
onu da katmak isterken mısralarıma
özgürlüğümü özgürlüğünü
tutsak kaldığımı kelimelerin geitrdiği mısaralarda

hani sana hep son şiiri yazmak isterdim ya
bil ki her yazılan son şiirimdir
aldığım her nefes gibi
aldığım her nefeste sana yazacağım
seni anlatacağım, sevda sen oldukça
yazı kışı baharı
sen mutlu ol yeterki sevdiğim
suçlu hep ben olacağım

Bitmesini hiçistemediğim sevdanın yollarındayım
Sevdadır beni yaşatan
Sevda hüzündür
Hüzün benim adım
Hüznün kolarındayım

04.10.2011