Tutuşur Hayallerim Şiiri - Yunus Öndoğan

Hüznün kıyısındayım bu akşam
Koynumda bir yalnızlık senfonisi çalar.
Hayat denen sırlarla dolu deniz,
Dalga dalga vurur yüzüme yalnızlığımı.
Bir intihar gibi saklı durur hala.
Yüreğimde idam ettiğim,
Yarım kalan sevdalarım.
Oysa aslanlar gibiydi hepsi.
Üç can parçasıydı onlar.
Gökten düşen üç elma.

Biri can parçam.
Biri gadasını belasını aldığım halkım.
Biri de dağları yüce memleketim.
Oysa ne hayaller beslemiştim.
Ne umutlar büyütmüştüm üçüne dair.
Hala kanayan bir yaradır onlar.
Bir türlü sönmeyen bir yangındır içimde.
Buz gibi suların ve nehirlerin söndüremediği.

Tam da şu sol yanım var ya sevdiceğim.
İşte tam da oradan başlar yangınım.
Sonra ruhumun en derin köşelerine sıçrar.
Tutuşur hayallerim.
Hayallerim sonra...
Ateşe sokulan kızgın bir demir gibi.
Yıldızlı gökyüzünün sonsuzluğunda.
Yanar yanar dönerim.

Öylesine bir yangın ki bu.
Benden geriye bir avuç kül kalır.
Gecenin en tenha yerinde,
Küllerimi toplar melekler.
Arz için semaya götürürler.
Ve yeniden küllerimden doğarım.
Kıyamete kadar sevdiceğim...
Ta kıyamete kadar.
Ne yangınım biter.
Ne yarım kalan sevdalarım.

Eğer hüznün kıyısına,
Düşerse yolun bir akşam.
Başını kaldır ve göğe bak!
Kayan bir yıldız görürsen,
Beni hatırla sevdiceğim...
Tut ki o yıldız benim.
Ve gökyüzünün sonsuzluğunda,
Yana yana dönmekteyim...