Hüznün Karantinasında Öpüştüm

yeğenim Ege Muzaca'ya

içinizde yalnızca ben ters oturuyorum!!!

inatla dünyanın tam ortasında
yanı başında yerde uzanan siyah köpek
kahverengi köpeğin kulaklarını yalıyor durmadan
zaman kör sağır dilsiz bir ötenazi gözlerimizde

ağır ağır sakin çığlık
diğer çığlıkları eşiyor her tarafından kalbimin...

bir açık artırmada içimdekileri dışıma seriyorum;

gerile gerile bileklerime kadar dünyanın kalbine sokuyorum ellerimi
ağzına kadar çocuk cesetleri,ölü keklik kuşları
karnımı çeke çeke kapandığım dizlerimde
üç tarafımdan güneşin yansıdığı pencerenin
kenarlarında pençeleşen çığlığın lehçesi
kan revan gözlerim
ve yalnızlığın künyesi orta doğu
müşahide altında

delire delire kendime saklanıyorum elimde olmadan;

hızla koşa koşa dizlerimin üzerine kapanıp
kendimden geçmişcesine uyansınlar diye
ellerim arasında hiç durmadan küçük cansız bedenleri
sallaya sallaya aklımı kaybediyorum
teker teker üzerimdeki delikleri sayıyorum mermi izleriyle
çocukluğum müşahide altında

yeni doğan çocukları öpüyorum inadına kalplerinden koklaya koklaya
içimdeki konfor ve Amerika
müşahide altında

Mehmet Hakan Dülüloğlu

(akatalpa,eylül-2018)