Hüznün Kanatları Şiiri - Sami Yalçın

Kimi zaman bir şarkı duyarsınız
Bilmediğiniz bir yerlerde
Ya da duydum sanırsınız
Bir güvercin dem çeker, sıcak gecede
Bir ay doğar fısıldayarak
Kiraz ağacının yapraklarından
Geçmiş her zaman biraz hüzünlüdür

Yaz günleri beyaz bulutlar görürsünüz
Bir hallacın tarağında atılmış
Mavi bir yorgana döşenmiş gibi
Mavi, sizi anılara götürür
Şimdi uzaklarda kalmış olan
Bir şey düğümlenir boğazınıza
Adı hüzündür
Suskun, dalgın uzaklara bakarsınız

Bir gün, bir fotoğraf düşer
Eski bir kitabın yapraklarından
Siyah-beyazdır ve sararmıştır
Sizi alır, bir yerlere götürür
Hüzün gelir, yüreğinize oturur

Ekim ayı sonlarında bir sabah
Çift kahkullü turnalarla
Zeytin gözlü taylar havalanırlar
Güneye akan sular boyunca
V harfi şeklinde, uçup giderler
O yaz yaşanan ne varsa
Şiirden, şarkıdan, sevgiden yana
Onlar da uçar gider kuşlarla
Geride yalnızca hüzün kalır

Ve hüznün kanatları yoktur...

(8 Mart 2011 - Bostanlı)