Hüznün Hikâyesi Şiiri - Faruk Amaçlamak

Geriye kalan tek şey hüzün olacak,
Duygularına bel bağladığın anda.

Sonra kalmak, gitmekten daha acı verir kuytu, avuç köşelerde.

Taze zift kokan yolların çukurlarına sıkışıp kalmak ister ayakkabılarım.

Bir derde de bin dert ekler aklım.

Gökyüzü kadar mavi, gökyüzü kadar siyahımsı renkteydi gözyaşlarımın dökülüşü.

Saçmalıklar haddini aşmış, boyundan büyük işlere kalkıştı kalbim, sevdi !

Belki de gitmek hakkıydı akşamlarda, yıldızlarda, yüreklerde kalmamalarda.

Halden, hayalden anlamayanlar çıkıverdi ışıksız sokaklardan.

Dahası hazırsızlık yakalandı umutlar, belki yeşerirdi, sevgili şiirler ilkbaharda...