Hüznün Hikâyesi Şiiri - Cem Kamalı

Belki de hikayesi çok uzundur, belki de çok kısa. 1 günlük bir hikaye olmadığı kesin..
Gittikçe tekelleşen yalnızlığımız, iyice arsızlaştı bu gün. Ve bu gün bir gerginlik hakim, yalnızlığın etkisi midir bilmem, bir gerginlik hakim.
Bir türlü dikiş tutturamadık, istediklerimiz bile yalnız.
Bugün bir fal baktırdık, "Fallarımız bile görünmüyor"..
Zamandan biraz borç aldık mutlu anlarımız için, aldığımızı sandık ama yanılmışız.
En içten gülüşlerimiz belki de bundan 10 yıl önceki fotoğraflarımızda kaldı..
Şimdi ne kadar sahte gülümsemeler varsa onlar hakim karelerde.
Bu da geçer diyoruz hüzünlerimize, hep kanatacak değil ya yüreğimizi.
Alışkanlıklar acıttı fikrimizi, alışkanlıklar ezdi içimizi.
Çoğu zaman aşk yaktı bizi, bu yüzdendir yaşımızdan 10 yaş daha yaşlı görünüyor olmamız.
Yıpranmış duygular içinde kayboluyoruz işte her gün biraz daha..
Kimse sormasın diye kaçırıyoruz gözlerimizi, sessizliğimiz bile bu yüzden.
Kendi halinde yaşayan birkaç kişiyiz işte; her zorluğu yenmeye çalışan ama bir türlü bunu başaramayan, her defasında her şeyin o ana kadar olduğunu düşünen ancak hayatın cilvesine kapılıp yeni bir umut var zanneden, ve her defasında da hayal kırıklığı yaşayan birkaç kişi..
Daha kötülerden örnekler verenler de oluyor elbette ancak, insan kendi acısı varken, başka acıyı pek göremiyor sanırım.
Önceleri, yani çocukken eskaza yaşamış gibiyiz mutlulukları. Şimdi ne zaman gülecek olsak, illa ki bir aksilik çıkıyor.
Takmamak en doğrusu, tabi ki becerebilene.
Gülmek de güzel şey, tabi ki içten gülebilene.
Sevmek de güzel şey, çok güzel bir şey, ve tabi ki sevildiğin sürece..
Bazen soranlar oluyor elbette, "Hayat, sevgi ve aşktan ibaret mi size?" diye. Peki soruyoruz onlara; "Sevgi" olmazsa, gerçek saygı nasıl olurdu? "Aşk" olmasa Mecnun Leylâ'ya nasıl vurulurdu?
"Aşk", gerçeğini bulduğun zaman güzeldir, gerçek aşk seni yarattığı için güzeldir..
Falan filan..
Ne olursa olsun, tutunmaya çalışıyoruz hayata. Bir baltaya sap olamadık belki ama, dünya dursa, yüreğimizdekiler yaşayacak hep..
Kimileri çok rahat edecekler orada, kimileri huysuzlaşacak belki.
Ama biz biliyoruz ki, öyle birileri var ve olacak ki orada, bizi yaşatmayacaklar huzurla.
Biz hep, zamanı çalınmış bir saat gibi yalnız olacağız..
Biz hep, sahili olmayan bir deniz gibi, kendimizi dağlara taşlara vuracağız..
Sona vardığımızda, bir gülümseme bırakacağız bu dünyaya..
Ki bizi mutlu zannetsin ve öyle hatırlasın geride kalanlar..

Cem Kamalı