Hüznün Eylül Güncesi Şiiri - Cumali Çorbacı

bir sana bir de ölüme inanıyorum-
---biliyorsun-----

Kuşlar çığlıklarla geçtiler
İki göz bir yürek baktı gök yüzüne

Anımsadım dedi - elleri yontma taş devri
Ayaklarındaki siyah dikene aldırmadan
Oturdu dizlerinde sabrın yorgun öfkesi

Gideceğim dedi bir kadın- yüzünde küskün bir gölge
Elini tutacağım ömrümün geç kalmamalıyım kendime

Buz kesmiş kirpiklerinde yanan ateşe baktı
Aylardan şubattı
Şimdi fırtına çıkacak - biraz daha üşüyecek nefesim
Her sayfasında bir çağ yaşadım - acılar kardeşim
Adım yok benim adım yok benim
Siyah saçlı bir çocuktum dinle-
Eski bir lahitte-
Yazılmış kitabelerin
Külünde ikarus
Hazerfen - bir de rüzgar
Sustuğum kadardı cinnetim
Kırk yıl erteledim beni sana
Tutsağıyım anlasana
Duvarlarla örülmüş kıblemin

Dedim ya hep kendimi bağışladım
Külperest ateş tanrısı mavi bir güle

Hep aynı sese açıldı mazgal
Ruhumu sorguluyor ricat
Cürümüm sabit

Mekanım cehennem

Bu yüzden-
Bir şiirin kanıyla yazılıyor hikayem-