Hüznün Diktatörlüğü Şiiri - Tolgacan Yıldız

Ruhumun derinlerinde yıllar sürecek iç savaşlar,
Bilmem, kaç yıl daha sürecek kalbimde hüznün diktatörlüğü.
Ne koşuşturmadır bu, hayatın bize zulmümüdür ne vakit yavaşlar,
Daha kaç defa daha darağacına gidecek hayallerimiz, kaldıramaz bedenim bu nankörlüğü.

Tahammülüm yok, takatimin de ne kadar kaldığını inan bilmiyorum,
Ayrılığın yükü omuzlarımda gün be gün büyüyor,
Kaç gece daha keder saracak dört bir yanı inan hiç bilmiyorum,
Hasretin acısı yakıyor kanatlarımı, böyle olacakmış böyle sürüp gidiyor.

Bir koşu mesafede bütün dertlerimin devası belki ama gidemiyorum,
Bilmek canımı acıtıyor, yolumun sonunda benim beklediğim kavuşma yok,
Lakin zinhar korkmuyorum o yolda yürümekten, gözlerimi kapattım.. Kendi sonuma gidiyorum.

Yem yeşil çayırların ortasında benzersiz bir güzellikte seni görüyorum,
Saçların rüzgarla dans ediyorlar ne hoş,
Sürüsüne telaşeyi ardımda bıraktım sana doğru yürüyorum,
Sana yaklaştıkça kayboluyorsun, yanına gelebilecekken hayalini kurmak ne boş.

Öyle ya her şair bilmeden kendi idamına yürüyor,
Kimisi davası uğruna yürür ölümüne,
Son dileği kulaklarında bir gitar konçertosu,
Bazılarıysa aşkı için yürür ölüme lakin yavaşça ölür, sevgiliyi son bir defa görme arzusu.