Hüznün Buğusundaki Cama Yazdıklarım

Bugün bir yara aldım
Üzerine tuz bastım acıyı keşfettim Farketmedim ayrılığımızı
Daha sıcaktı olup bitenler
Ama gördüm yüzündeki ifadeyi
Aklımdan gitmiyor o gece Rüyamda görsem inanmam dediğim
Bütün yaşananların sorumlusu kim diye sorgularken Arada geçen zaman beni pişmanlıklara sürükledi
Şimdi düşlerim ellerimin arasında
Sarsılan imajımı toparlamanın telaşına düştü
Böyle olmamalıydı deyip derinden bir ah çekmek kolay
Hatta olup bitenden sonra özür dilemek de zor iş değil
Kalp kırmak ortak bir yaşam paydasında bölücülüktür Sorunun olduğu yerde iyi niyet çözüm üretmesini bilir
Yeter ki kalpler bir olmaktan vazgeçmesin Yaşamak hafif bir tebessümün bile eksik olmadığı bir yerde mümkündür
Bir arada çok kültürlü yaşamak güzeldir
Düşünce ikliminde ot bitmeyen insan evrenseldir
Kutsanmış anaların incir tanesi memelerinde
Çiğ süt emmiş olabiliriz bizler
Ama unutulmasın ki o süt helaldir.