Hüznün Bozuk Saati

Hüznün kanat çırpınışları dinmiyor zihnimden
Sessiz bir yağmur damlası gibi
Sokak aralarında kaybolup gitti neşem.
Kime sorsam, cahil! Kime sorsam, garip!

Hüznün feryadı uğulduyor rüzgarla birlikte
Pencere kenarlarına
Veyahut kaldırımların korkuluklarına.
Uğulduyor vahşice
Sarmak istiyor beni kendince.

Hüznün garip ve bozuk saati durmuyor.
Bozuk çünkü zaman geçmiyor artık
Battığım bu hüzün bataklığında
Nefes alamamak, bir çok nefrete sebep oluyor.