Hüznün Aynası Şiiri - Leylâ Usta

Yüzünde ar değil de hüzün saklayan ayna
Ardım sıra dizilen sızıya umman mısın?
Gölgem sırrım dedikçe sırrı aklayan ayna
Kor ateşte yürüyen devrilmez iman mısın?

Alsam içimden gülü kahve hâkiye küser
Gel desen ilkbaharda ansız rüzgârlar eser
Yağmurun arınmışlık yağmurun aşk-ı Kevser
Us düşü savurdukça gel diyen liman mısın?

Dil değmemiş cümleler önüne serilir mi?
Dokuz boğum yeminler dudaktan derilir mi?
Can canandan geçmeyip hesapsız verilir mi?
Korkunun iç çekişi bir anlık aman mısın?

Kime tutunsa yanar hazan vurmuş dalların
Kime medet der dilin kime bakar yolların
Gölgesini yar bilmiş sarılmamış kolların
Dağ başında ağlayan vefalı duman mısın?

Yol ayrımında durup zifiriye saparken
Sükûta erdim dersin son çığlıktan koparken
Aynasında aşk gören siluete taparken
Son nefesi vermeden gözünü yuman mısın?
Beklenen son cümleyi duymayı uman mısın?