Hüznün Ateşi Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Hüznün bütün koşulları hazır artık
Yüreğim aydınlığını yitiriyor usul usul
Nedenini bilmediğim bir keder acısı
Ve akıyor yalancı maviliğinin damarlarından...

Ezilmiş bir gül hüznü var yüreğimde
Ve durmadan yaprak döken bir ağaç
Binlerce kez yenilmiş umut örülmüş
Hayatımın ilkbaharına..

Seslensem kim duyar sesimi acılardan
Kim tutar ellerimin yaşlı gözlerini
Kim susturabilir kederini gözlerimin
Ve kim yeter diyebilir acımasızlıklara…

Her şeyi iyi yanından görmeyi bilmekti
Ve yaşamaya çalışmaktı hatam..
Ama artık ölçüsüz yaşamak bana göre değil
Dönüyorum artık evimin damlayan soğuklarına…

Mustafa Arslan Tari