Hüznün Arka Bahçesi Şiiri - Gönül Düzgün

ağlamayacağım diye verdiğim hiç bir sözü
tutmadı yüreğim öylesine çalkalandı ki
gözlerim engelleyemedi dökülen yaşları
bak işte ağlıyorum
biliyorum sen bunu hiç görmeyeceksin
çünkü sen mazi denen o devi çoktan yok ettin
albümleri yırtıp attın
ihtimal şarkılarımızı da unuttun
hatırlar mısın henüz küçük bir çocukken
nasılda korkardın
yıldızları tek tek sönen karanlık gecelerden
usulca yatağımın baş ucuna sokulur koynumda uyurdun
ne zaman gökyüzünden kara bir bulut geçse
ıslanırdım senden önce iliklerime kadar
yağmurlu günlerde
herkes unutabilir anılarımızı hatta sen bile
karlı akşamlarda attığımız kahkahalarımızı
hala yokuşunda saklar 'MEYGEDE SOKAĞI'
gel gör ki yüreğimde koca bir hüzün
arifeler bayram sabahları
hiç birini unutmadım unutamadım
ve şimdi ben sımsıcak hiç üşütmeden
bütün sevdalarımı
hüznün arka bahçesine sakladım
adım gibi biliyorum bir gün yalnızlık
koyu bir karanlık gibi üzerine çökünce
sen de beni anacaksın
ve aradığın her şeyi o bahçede bulacaksın
(2000/BEBEK)