Hüznümün Yalnızlığı Şiiri - Âdem Selçuk

Hüznümün,
bir gazete parçasıyla
paketlenen yalnızlığında;
“aranan sevda olmayı istememden daha doğal ne olabilirdi? ”
sevda yakın, sevda ütopya
sevda yaprakta bir çiy damlası
tozlaşmayı bekleyen çiçek
rüzgâra verilen tohum
sürülmeyi bekleyen tarla
Rahman ’a salınan dua…

Hüznümün,
bir gazete parçasıyla
paketlenen yalnızlığında;
bir ömür defterinin dürülmesi
buruşturulup çöpe atılması –zamanının- son baharında
-kışa yakalanmışım.
idealler bir yanda, sevda bir yanda kalmış
paramparça dağıtılmışım.
hüznümün yalnızlığında
hayata karşı
fena hâlde aldatılmışım.

Bölük pörçük parçalarda sevda,
sevgiyle bakan iki göz gibi benleri aramakta
o hep yokuştaydı
ve hâlâ yokuşları tırmanmakta…

15.07.1997 saat 11.30