Hüznümün ve kalbimin sahibine....

Senden her gitmeye kalkıstıgımda kendimden gidiyorum aslında
Sonra yine sana diye kendime dönüyorum
Ne senliliği ne de sensizliği becerebiliyorum

Varlığındaki yokluğun
Yokluğundaki varlığından cok daha çok acıtıyor canımı
Hem ayrılıklar dayanılmaz oluyor,
Hem de gitgide yüreğinden ayrılmalar

Sevmiştin beni belki de tüm evreni arkana alarak
Çocuklar gibi coşkuyla
FErhat gibi ateşle
Baba gibi şefkatle
Sevmiştin beni
En haram halimde helalim diyecek kadar
Sevmiştin gözlerimde tutulup kalacak kadar

Oysa bilemedin canımın artık canının içinde yaşadığını
Yüreğindeki en ufak soğumanın beni karakışta bıraktığını
Canın sağ olsun derken
Bu canın senle sağ olacağını bilemedin
Kadere razı duruşun,
Çaresizliği kabullenişin,
Ateşini buzla yıkayışın,
Sevgiliye yakıştırdıkların,
Bu aşka yakıştırdıkların.....
Gerçekliğin tokatıydı sanki

Ben senden gidemiyorum sevdiğim yine de
Her seferinde kendimden gidiyorum
Dayanamıyorum sensiz kendime
Sevmiyorum sesini duymamayı
Sevmiyorum seni beklememeyi
Sevmiyorum beni sevmemeni
Sensiz hayatı sevmiyorum

Şimdi artık ben de kabullendim çaresizliği
Bu aşkın çaresizliğini
Süremezliğini
Bitemezliğini........

A.E.Y.