Hüznümün Çığlıklarıdır

Kendime, Hazerfen gibi,
Kanat takıp sana uçup geleceğim.
Benim, gökyüzü rotama bakarsan,
Gökkuşağının, tüm renklerini göreceksin.

Bulutlar arasında kaybolursam,
Kavuşamadan kanadım kırılmıştır.
Süzülerek semadan toprağa düşüyorsam,
Üzülme, bu sana kavuşmamın kanıtıdır.

Yağmur, senin toprağına yağıyorsa,
Bil ki gözlerim ağlıyordur.
Yıldırımlar, bizim ağacımıza düşüyorsa,
Vuslatsız kalan, hüznümün çığlıklarıdır.

Ellerin üşüyor donuyorsa,
Güneşi kutuplara atmışımdır.
Yanıp, alev alev kavruluyorsan,
Gölgene, güneşi fırlatıp atmışımdır.

İlkbaharda kar yağmışsa,
Sana, kara kışı hediye etmişimdir.
Bir tarafta kar, bir tarafta çiçek varsa,
Bil ki seni karlı tarafa atmışımdır.

Neden diye sorarsan?
Beni affet diye yalvarırsan,
Kırılan kanatlarıma merhem olursan,
Hayatımızı, beraber yaşayalım demek içindir…