Hüznüme Tokat Şiiri - Eren Tanık

Keder,
Bin katlı bir han,
Felek denen mimarın.
Feryat,
Örülmüş nakış,
Ömür denen îmarın.
Hüzün damarlarımda coşkun bir sel
Karşı konulamaz,
Boğar!
Bastıracak tek şey ancak bu coşkun seli
Tanrıdan daha fazla güç gerekmeli
Gözaltlarım bu hüznün karanlık aksi
Can verir gülüşün, kokun topraksı..
Ey tek bakışıyla katlime ferman güzel;
Defolur gülüşünle illetten ezel.
Gizledim dizelere hisli bir mesel.
Ey elleri pamuk, hüznüme tokat kadın.
Ellerin elimdeyken, hüznüm oluyor pamuk.
İşit! Bu bir vaveyladır derinden gelen.
Cihan gibi içerimde kaynayan lavdan!
"Siyah bir deniz ıssız, kayboluyor sandalım.
 Ellerindi ellerin, tutunduğum son dalım.
 Satırda bir fısıltı, hatırda çığlık
 Benim sesim kısıldı, nefessin artık!"