Hüznüme Ortak Şiiri - Naile Yaman

Kaybettim artık herşeyimi
Hislerimden yoksun oldum ufacık dünyamda
Gözlerim buğulanıyor kendime baktığımda
Nasır tutmuş yüreğinin nasılda esiri olmuşum
Gözlerinin altında gizlenen hayatında hapsoluverdim
Vazgeçtim herşeyden
Beni dünyaya getiren insandan,
Bu yaşıma getiren bütün sefillerden.
Bütün değerlerimi kaybettim
Bazen rüzgar oldum tenine dokundum,
Bazende güneş oldum kalbini ısıtmaya çalıştım
Bazende yıldız oldum,
Sen uyurken odanın penceresinden seni gözledim
Gözlerimi her kapattığımda
Kalbimde kalbini hissetmeye çalıştım
Sürekli verdim karşılık beklemeden,
Sürekli ağladım karşılıksız sevgime.
Ama dünya umurumda değil artık
Ben benden gitmişim zaten.
Aşşağılık, şerefsiz bir insan uğruna hiç olmuşum.
Yosun tutmuş yüreğimi içinde bir damla sevgi taşıyamayacak kadar basitleşmiş birine heba ettim.
Olsun deniz gözlüm
Sen göremesende Allahım herşeyi görüyor
Seni de, beni de
Olurda birgün insan olursan
Herşeyi yok sayarım, sen varolursun
İmkansızlıklar içinde yoğrulmuşum ben
Varsın olsun içinde birde sen ol.
Beni bana bıraktın ama,
Sendede sen kalmayacak.
Yolun sonuna geldiğinde, gözlerin beni arayacak
Umarım o zaman beni toprağın altında değilde,
Hüzünlerimle seni beklerken bulursun.
Bir ömür senin, bir hayat senin
Yeterki doğru zamanı yakala ve gel.