Hüznüme Bereket Şiiri - Faris Özyıldırım

Ak alnıma leke sürmedim amma
Kurumuş ağacın dalı demişler
Bence ben cennetin gülüyüm amma
Ardımdan dikenli çalı demişler

Altındım bulandım kara çamura
Lakin benzetildim tuzsuz hamura
Ölünce mi gözüm döner mahmura
Yaşarken zalimin feli demişler

Kim bilir belkide sizden hasibim
Levhi Mahfuzda ben mi muhasibim
Hüznüme bereket buymuş nasibim
Faydasız yağmurun seli demişler

Derim ki düşünün kefen biçmeden
Dürüstçe karayı aktan seçmeden
Kararı vermişler yudum içmeden
Telvesiz kahvenin falı demişler

Bir kere doğdum bin kere öldüm
Her kes çamurdan da tek ben mi küldüm
Kendime söyledim kendime güldüm
Duydum ki farise deli demişler