Hüznüm içime öyle bir aktı ki, sormayın, yetişmesi için,
Kendisine teslim edilen sabiyi görünce, pürmelâl oldum.
Duramadım, mazi derinliğimde gezerken,
Takati her geçen gün azalan parmaklarımla,
Düşüncelerimi; “atmosfer parkının”
Sakinleriyle paylaşmak istedim.
O açımasızca dövülençocuğun şahsında,
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta