Hüznüm Hazanım Şiiri - Feyza Nur Geçer

Bak geldi yine Eylül:
Hüznüyle, hazanıyla.
Kendimi bildim bileli sevemedi bu ay beni.
Benimse yapraklarım kurudu her Eylülde.
Turuncuyu severdi Eylül.
Turuncu yapraklarımı dökerdim bahçeme.
Benim yapraklarımdı hüznüm, hazanım.
Kendimi bildim bileli hep eylülde aşık oldum.
Ama son aşkım bir başkaydı:
Son bahara inat çiçek açtırmıştı...
Yaprak çıtırdılarının sesi aşk şarkısı,
Yollar, deniz
Gökler kuş misali,
Ağaçlar, ben
O,
Hüznüm, hazanım olmuştu.