Hüznüm anlaşılsa! Şiiri - Mustafa Cilasun

Gitmişti
Ellerimden artık sıcak akışın
Tebessüm içinde eksilmedi o bakışın

Artık
Yalnızlığın vazgeçilmezi adıyım
Kaldırımların arkadaşı bir ayazdayım

Sokak
Lambaları dahi o kadar silik ki
Fersiz ışıklar buğulu olan akşamlarda

Sensiz
Yaşayacağım her anlamsızlıkta
Yorgun adımlarım halde bakındıklarım

Neyleyim
Artık sen sessiz izlerinle
Halime nakşeden her güzel hislerinle

Kederlerimi
Terennüm ettiğim nispetle
Sana olan hasretim melalimdeki selde

Bir kayboluş
Bestesini yapmak isterim
Nağmelerde aksedecek eşiz güzelliğin

Seninle
Mutmain bulunduğum naifliğin
Gök mavisinden öyle uzanan asudeliğin

Ne çare
Her yutkunuşumda yoksun işte
Bütün benliğimle bilincimde ki meşkinle

Seyir
İçinde melülleşen sana hasretimle
Bir hederliğin zilletinde kalan nefesimle

Yoksun
Arzda bulunmayacak kalacaksın
Bir ürpertiyi yaşayacak donup kalacaksın

Aranacaksın
Etrafından medet umacaksın
Yalnız kalacak nefsinle baş başa olacaksın

Her kim
Bir hedefe kilitlenirse niyetlenirse
Tefekkür ahengiyle o hislerini yönlendirirse

İdrakin
Ne kadar elzem olduğunu öğrenirse
Mazisinden nasiplenir ati için gayret ederse

Kimler
Kalan izler neyi götürebildiler tendiler
Geldiler habersizdiler o ahit için cehte girdiler

Tercihlerinde
Serbestliğin hükmünü sürdüler
Avuntular içinde keş kelerle zamanı geçirdiler

Kim kalacak ki
Mekânı arzda aşk haşr olacak
Sevdalar bir anlam içinde gaye için buluşacak

Kim kimden
Sorulacak o hesap ki ne şaşılacak
Her bir nefs başının çaresine bakarak aranacak

Rahmetin
Sebebi mananın ahengi gülün eşsizi
Efendilerin efendisi ümmeti için nefeslenen eri

Kutlu
Peygamberi aşk için serdettiği o saadeti
Ne kadar özledim ümmeti bulunduğum güzelliği