Gitmişti
Ellerimden artık sıcak akışın
Tebessüm içinde eksilmedi o bakışın
Artık
Yalnızlığın vazgeçilmezi adıyım
Kaldırımların arkadaşı bir ayazdayım
Sokak
Lambaları dahi o kadar silik ki
Fersiz ışıklar buğulu olan akşamlarda
Sensiz
Yaşayacağım her anlamsızlıkta
Yorgun adımlarım halde bakındıklarım
Neyleyim
Artık sen sessiz izlerinle
Halime nakşeden her güzel hislerinle
Kederlerimi
Terennüm ettiğim nispetle
Sana olan hasretim melalimdeki selde
Bir kayboluş
Bestesini yapmak isterim
Nağmelerde aksedecek eşiz güzelliğin
Seninle
Mutmain bulunduğum naifliğin
Gök mavisinden öyle uzanan asudeliğin
Ne çare
Her yutkunuşumda yoksun işte
Bütün benliğimle bilincimde ki meşkinle
Seyir
İçinde melülleşen sana hasretimle
Bir hederliğin zilletinde kalan nefesimle
Yoksun
Arzda bulunmayacak kalacaksın
Bir ürpertiyi yaşayacak donup kalacaksın
Aranacaksın
Etrafından medet umacaksın
Yalnız kalacak nefsinle baş başa olacaksın
Her kim
Bir hedefe kilitlenirse niyetlenirse
Tefekkür ahengiyle o hislerini yönlendirirse
İdrakin
Ne kadar elzem olduğunu öğrenirse
Mazisinden nasiplenir ati için gayret ederse
Kimler
Kalan izler neyi götürebildiler tendiler
Geldiler habersizdiler o ahit için cehte girdiler
Tercihlerinde
Serbestliğin hükmünü sürdüler
Avuntular içinde keş kelerle zamanı geçirdiler
Kim kalacak ki
Mekânı arzda aşk haşr olacak
Sevdalar bir anlam içinde gaye için buluşacak
Kim kimden
Sorulacak o hesap ki ne şaşılacak
Her bir nefs başının çaresine bakarak aranacak
Rahmetin
Sebebi mananın ahengi gülün eşsizi
Efendilerin efendisi ümmeti için nefeslenen eri
Kutlu
Peygamberi aşk için serdettiği o saadeti
Ne kadar özledim ümmeti bulunduğum güzelliği
Kayıt Tarihi : 29.8.2008 14:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!