Hüznüm Şiiri - Dinçer Çankaya

Hüznüme küsükünüm umut diyarında
Hiç bırakmadı beni kahrolası gecelerde
Şaha kalkmışken aşk nöbetim bir kez olsun bırakmadı
onu bana...
Ben her gördüğümde o gözleri hüznüm destanlar yazardı acı
bir toz pembe hayale

Tek bir kelime demezken yüreğim,kızılırmak
çoşkusuyla boğardı beni hüznüm..

Seraptı aşktı adını bilmem kendisini tanımam dediğimde
o yufka gülüş ve boş bakışlar kuşatırdı beni
Değişirdi kimyası düşlerimin
Şahlanırdı sevgim Ama yine terk etmezdi beni
hüznüm....