Hüznüm Şiiri - Haluk Demirgüç

Hüznüm
_______________________________
Her gecenin ansız zamanlarında,
saçlarına dokunuyorum.
Karanlıklardaki aydınlık düşlerinin perdelerinin
Tüllerini aralıyorum,
suskun kalmış ağıtlarım var nağmelerimde,
yıkık bir han var gözlerimin süphanında,
Duygularım kör bir mahzenin ortasında can çekişir,
Yorgun kalan düşlerimin kenarında,
Ölüm nöbetleri kusar ak gagalı kumrular…
Ah!!
Yüreğimin kekremsi tadı!!
Özlemlerimin arkasında
süslenen sürmeli gelinciği
düşlerimin filizlenen al kınalı goncası…
İstasyonda avucuna
beyaz mendil tutuşturduğum hüznüm…
Buz yutmuş bakışlarımda bir ayrılığın hüznü var,
artık küflü bir sensizlik kokar cebeci yokuşu,
yasemenler vazgeçerler sarı kokular sürülmekten,
nilüferler suya inat toprağa uzatır yanaklarını,
güneş utangaç bir yüzle parlatır gözlerini,
güllerin kanatları kırılır abuslaşan yüzünde,
dokunaklı nağmelerin vurur ıslak gözlerimi.
Ve bakışlarını unuttuğun,
yangı var kalbimi tutuşturan,
kalemimin uçlarında suskunluğumu gizleyemediğim hüznüm var.
30 Mayıs 2010—Ankara