Hüznü Kumral Şiiri - Oguz Tümbas

Bir mekiktim uçlari kirilgan
Bezlerin dokungugu tezgâhlarda;
Kilimi sedire yayili
Öfkesi tel dolapta kilitli...
Bir nakis gibi isli yarasi dizlerinde.

Sahre miydi sular yurdu kasabam
Topu topu onyedi kilometre tasiydi Antep'e
Sade gazoz..gül surubu..meyan serbeti
Küçük ipuçlariydi keyfin.
Ondan hayali taze çocuktum hep alleben'de

Telasi tasrali...heyecani yanlis kulvarda
Günesi tutuk kullanan çocuktum!
Ben olustururdum kerpicin harcini
Açik otururmunu rahat yapsin diye ay isikleri
Üstünü açik birakirdim odalarin.

Mavi düsleri fakir keten bezinde
Aksam saklambaçlarinde ask dehlizine girerdim
Kocasi olurdum evcilik oyunlarinde
gülüsü kir basmali kizlarin.

kisa ve askili pantalonla
Hayata zararsiz basan çocuktum.
Usluydum.Ürkektim.
Tozun ve trahom'un alacali sokaklarinde
duygusu içerlek.Sesi issiz!

Burunlu otobüslerde gidip geldigim
Kasabali mahzun çocuk ne anlatir bana?
Özlem dolaplarinden indirip nakisli bohçalari,
Bakir sahanlari raflardan
Hüznü kumral diye yaziyorum kitabima!