Hüznü Kumla Örttüm Şiiri - Afşin Dualı

Gemi kâtibinin paslanmış umutları,
Çıplak yüzümüze kum atılmadı,
Yüzümü ıslak toprağa yapıştırdım,
Ölü yapraklar arasından umuda baktım..

Sessizlik boşluktu,
Bir öfke kapladı içimi soğuk,
Öfkem mantığın üstüne çıktı,
Soğuk bir el içimi kavramıştı..

Hüzün üzerini iki parmak kumla örttüm,
Öfkem dehşete dönüştü,
Çenemi kastım öfkemi tutmak için,
Hüznümü kucaklayıp göğsüme bastırdım..