Hüznü Güz * Şiiri - Mesut Özünlü

Gelince hüznü güz olan eylüller
Sırra kadem basar güller bülbüller
Bir gam muamması çöker ruhuna
Sanki sessizce akıp giden zamanın
Kim bilir belki de budur sebebi
Serin gecelerdeki uzamanın

Gülmez güller, ötmez bülbüller
O gizemli eylüller geldiğinde
Sanki her şey yutulur yavaştan
Dram mavisiyle süslü bir fâniliğin
Gün geçtikçe kararan deliğinde

Masallarda kalan birer toydur artık
O zindelik köpürten diri baharlar
Hele o zümrüt tuluatlı gür ağaçlar
Sanki birer ikişer dallarından
Kopup giden yapraklarına ağlarlar

Zaman tüm hazları içen ayyaş gibi
Biraz mahcup biraz titrektir eylülde
Hele yapraklar tek tek yere düşünce
Doğum sancısı başlar hüzünlerin
Bakışlar dalgın, kafada bir düşünce
Bırakın nutku tutulmuş geceleri
Keyfi bile kırıktır artık gündüzlerin