Hüzün ve sevda şairiyim ben
Beni bana, şiirlere küstümeyin
Düşünün bir düşünün!
Bir toplumdan yok sayılan
İtilen, ezilen birisini düşüşünün!
Bölünen , boluştürülen, ayrıştırılan oldum
İtildim, kakıldım, dışlandım.
Beni ben olarak kabullenmediler.
Baş kaldırdım…
Kurulan bir mahkemenin sanığıydım
Suçum aykırı (Kürt) olmaktı…
Tenha karanlıklarda kıstırıldım
Yargının yarasıydım, yargılandım
Ben insanım dedim yetmedi
Ayrıştırılan, bölüştürülen oldum.
Birde bana kim olduğumu soruyorlar
Bana kim olduğumu sormayın
Ben Denizim…
Ben Yusuf’um…
Ben Hüseyin’im…
Ben çatal, kaşık fırlatılan,
Sürgün edilen Ahmet kayayım.
Ben sizin astığınız komünist şairim
Ve ben doğudaki çocukların yüzüyüm
Koşun çocuklar koşun özgürlüğe
Ben düşlediğiniz dünyayım
Ben şiirler büyütüyorum
Hüzün ve sevda şairiyim
Kavgamın adıdır barış…
Kılıç kalkan kullanmadım,
Kimseyi sırtından bıçaklamadım,
Masuma, mazluma kurşun sıkmadım,
İnsan ayırımı yapmadım,
Sen asiliğime bakma yar…
Ben seni, yasaklar ülkesinde sevmişim
Dilime çekilen sürgülere rağmen,
Kavgamdan vazgeçmedim
Sendende vazgeçmez bu gönlüm.
Seni anadilim kadar çok sevmişim ben.
22.02.2014
Kayıt Tarihi : 22.2.2014 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hüzün ve sevda şairi olmak, mutluluğu yazamamaktır.
Seni anadilim kadar çok sevmişim ben.
beğendim..yüreğine sağlık.saygılar______
TÜM YORUMLAR (1)