Hüzne Geçit Yok! ! ! Şiiri - Şevvâl Şahin

Solmuş bu bedenim,
Bıkmış gariban ruhum.
Usanmış taş duvarlarım,
Kaldıramıyorlar kederimi.

Arsız canım çeksede,
Sürekli yeltensede,
Artık bu ruh ve beden;
Vermiyor geçit.

Onca gözyaşına ve
Onca kedere dil çıkarıp;
Gülüyor, kıkırdıyor.
Basıyor şen kahkahaları.

Demem o ki, ben;
Ne kadar arzulasam da,
Kederi hüznü. Vakti gelmiş,
Sevmenin, sevilip tüzünleşmenin...