Zalim dünya, zalim insan, mazlumlar ağladı
Gözyaşları sel oldu ve âlem de sular ıslandı
Doyumsuz beşerin gözü ölmeden doymadı
Bindiği nefis atı koştu çatladı, yular ıslandı
Öksüz ağladı, yetim ağladı ve yavrular ağladı
Acımak nedir unutuldu ve vicdanlar paslandı
Açlar doydu doyumsuz âlemde toklar doymadı
Makamlar çürüdü gitti, altından taçlar paslandı
Avlar, avlaklar, kuzular dert etti de kurtlar ağladı
İnsan uslanmadı, yavrusunu yiyen timsahlar uslandı
Masumiyet, feryatlar ve figanlar ile dağları dağladı
Bedenler çürüdü, yanardağlar, çağlayanlar uslandı
Fani âlem için, ahireti anlamayan aciz faniler ağladı
İnsan insana yaslanmadı, medeniyet dağlara yaslandı
Rabbim iman verince göğüslere o an caniler ağladı
Kıymet bilmeyince biz, hüzünlendi şüheda yaslandı
18.06.2018
Kayıt Tarihi : 19.6.2018 09:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!