Hüzne dair Şiiri - Levent Kızılbağlı

Eski bir zaman türküsü çalıyor,
Dillerde mistik bir şiirin en kırık dizeleri,
Aydınlanmakta karanlık olan, bir hüzün kalabalığında.
Kadınlar var, gün ışığında kadınlar, dere kenarında çamaşır yıkayan, hüzünlü,
Uluması gibi yurtsuz kalmış bir canavarın,
Rıhtım boyuna yürümek istemesi gibi garip bir hamalın,
Teninden kış vakti boşalan ter gibi hüzünlü,
Çiçeğin buz tutması gibi tam da bahar arefesinde,
Uçurumun dibindeki intihar gibi.