Hüzne Ant Olsun Şiiri - Yahya Oğuz

Hüzne ant olsun
Ki en sahici ant budur
“Şimdilik ölemezdik
Harabelerde alelade düşemezdik
Tebessüme doymadan gidemezdik
Tutuk ölüler kadar haklıydık
Şimdilik ölemezdik”
Bozgunlardan taşıdım cesedini
Bir ihtimal olarak ölüydün, yine de
Kanım hep kaynayıp terlerdi
Solmamaya açan bir çiçeğe durdun
Kimsecikler fark etmedi
Böyle uslandı umutsuzluğum

Sen, nazı çılgın hayatın
Sen, gözbebeğimin dönme dolabı
Kıt umudumun sımsıcak ekmeği
Affet, sana bir isim gerek
Biçimli balçığa, elma bahçelerine uygun
Terazinin eksik kefesine kulak tıkayacak
Kundaktaki meraklı gözlere uygun
Yüzünü suyla yıkamak istersin belki
Diyorum, sana sahici bir isim gerek
Kuşkuya yer bırakmayan
Kırmaya yeltenmesin gerçek
Adınla tazelenir soluğum

Hüzne ant olsun
Bir filin, bir angutun tekli hüznüne
İmkânın zindanından kopardım seni
Paslı saatlerin gerekliliğinden
Aklımın atlasları canlansın diye
Boynuna masmavi, incecik damar
Yüzünü gülücüklerle bezedim
Coğrafyamda nehirler suladım sesinle
Yüzünü saklama, hayat devridaim
Yürürsün İvanovici valsını yazar
Alnıma “Tuna Dalgaları” vurur
Yıkık köprülerden valslarla geçeriz
Müzik aksarsa ruhsuzum

Hüzne ant olsun ki
Helva putları bir bir yedim
Ve tütün bastım hazin boşluklara
Seni yarım kıldım, karşına oturdum
Kimseye minnet duymadan yumuldum
Elmaya ısındım, gökten hübut bekledim
Fakat sana sahici bir isim buldum
Şimdi ellerimi sıkıca kavra
Ve affet, başka yolu yoktu
Gözüm, nurum, canım Hüzün