Hüzne Alışmak Şiiri - Cem Kamalı

Ben kalbine dokunuyorum yağmurun,
Hüzünlü hissiyatım çok evvelden benim.
Gökleri henüz başında tanıdım bu yolun,
Ne zaman gönlüm esse,
Bir acıya daha kurban giderim.
Canım ellerimde atıyor sessiz sedasız,
Kimi selamlasam, bir can alıyor benden.
Çok gidenim oldu, hepsi de vedasız,
Ayrılıkla münasebetim eski,
Canım çok çıktı bu bedenden.
Biri yine gelir birgün bu çakıldan kıyıya,
En büyük liman oldu benim gönlüm.
İyileştiririm, büyütürüm her birini yağmurda,
Yine gideni çok olur,
Yokluğu bol olur benim ömrümün..
(CMK)