Hüzn-ü Burgaz Şiiri - Haluk Demirgüç

Hüzn-ü Burgaz
__________________________
Burgazın soğuk karanlığında,
bir hüzün dağını sırtlıyorum.
Sensiz kırlangıçların korkulu avazından,
sesleniyorum penceremden yüreğine.
Soğuk bir gürültü içerisinden,
çivit bir rüzgar düşer kahküllerinden.
Özlemlerin kısık bir düşün sesi artık,
şehrin kalbinden suya düşen katrelerinde.
Bir mey ruşenliğinde görüyorum,
ellerimde üşüyen alev renkli çiçekleri.
Turuncu puslu lambalar meşk’tedir şimdi,
Hüzün bestelerini savuruyor, yolların beyaz çizgilerine…
Uçlarına alev tutuşturulmuş palmiyelerden,
solgun sümbül kokan topraklardan,
efsunlu kasımpatılar suskunluğunu gizledi gözlerimden.
…ve burgazın karanlık soğuğuna,
taş ve betonlardaki yosun yeşiline,
kutsallığa bulanmış zeytin ağaçlarına,
avuçlarıma bıraktığın sürrelerinde adın kaldı sadece.
…ve sensiz bir ölüm korkusu…
13 Kasım 2011 Lüleburgaz-Kırklareli